دوزخیان پژمرده و افسرده اند و چهره هایشان غمگین و غبار آلود است.
آن ها حسرت زده، پشیمان و با خشم و عصبانیت به هم نگاه می کنند و به هم بدگویی می کنند.
صدا و فریاد های وحشتناک به گوش می رسد و عذاب سوزان و دردناک برای آن ها فراهم شده است.
نه آبی و نه غذایی که از تشنگی و گرسنگی نجاتشان دهد و روزی هزاران بار آرزوی مرگ می کنند.
همچنین ستم به دیگران و پایمال کردن حق مردم و فکر نکردن به نیازمندان باعث این نتیجه شد.
این کارها باعث شد روز قیامت »روز فصل« یعنی روز جدایی آن ها از بهشتیان شود.
»و مَأواهُم جهنَّمُ جَزاءً بِما کانوا یَکسِبونَ«
جهنم جایگاه بدکاران است؛ به خاطر کارهای زشتی که در دنیا انجام داده اند.
سوره توبه، آیه 95
هیچ راه فراری از آن ندارند.
سوره نسا ،آیه 121
از آبی بدبو می نوشند. )و سیراب نمی شوند)
سوره ابراهیم، آیه 16